در امتداد زندگی زمستونی.

بعد از ظهر3شنبه.
سکوت میخوام. پس واسه چی سیستم رو روشن کردم! کاش میشد بدون صدا بنویسم! سکوت خیلی با حاله.
موارد کوچولوی جالبی که پیش از این یک بار ازشون گفتم نزدیکه که عملا آزمایش بشن و از این تصور خوشم میاد. باورم نمیشه واقعا جواب بدن ولی همون طور که دفعه پیش گفتم از امید به تحققشون خوشم میاد. خدا کنه جای فایده ضرر ندن و در هر حال من عاشق تجربه های جدیدم.
شکر خدا فعلا خطر کلاسهای مجازی از بالای سرمون رد شد و فرود نیومد. هیچ ازش خوشم نمیاد. همه میگن بهتره چون توی خونه هستی ولی من خوشم نمیاد. انگار کارم اومده توی خونه زندگیم و من از همچین چیزی به شدت بدم میاد. دلم میخواد جدا از دنیای داخل4دیواریم درسم رو بدم برگردم در امنیت اینجا. کلاسهای مجازی هرچی که من دوست ندارم رو میارن این داخل و من از تصورش اصلا خوشم نمیاد.
باید پست ویرایش کنم واسه25اسفند. خدایا کمک کن بهتر و سریعتر بشم. گاهی یواشکی… هی! از ویرایشگر ترجمه ها بودن خسته میشم. دلم میخواد خودم ترجمه کنم. همین طوری. واسه خودم. آزمایشی‌یواشکی. کسی که نمیفهمه! خیتی‌سوتی‌هام هم دیده نمیشن. بذار امتحان کنم. بیخیال فعلا25اسفند رو تجهیزش کنم تا بعد. به امتحان هم میرسیم.
امشب تنها نیستم. مادرم پیشم خواهد بود. گاهی نگرانش میشم. کاری از دستم برنمیاد. گاهی عمیقا معتقدم که اشتباه میکنه و در هر حال کاری از دستم برنمیاد. از اشتباه رفتنهای خودم و بقیه خستم. حوصله ندارم. نمیخوام کاریش کنم. دلم تلاش نمیخواد. نمیخواد.
گاهی از موارد و موقعیتهای اطرافم به طرز آزاردهنده ای احساس دلزدگی میکنم. زمانهایی که چیزهایی میبینم که معمولا ترجیح میدم بهشون توجه نکنم. گاهی خواه ناخواه توجه میکنم و ابدا خوشم نمیاد. البته دلزدگی هام از اون مدل های خرکی نیستن که جوگیر بشم و کلا مورد رو بیخیال بشم و بعدش که حالم جا اومد به غلط کردم بی افتم. فقط در حدی که نیم تا1ساعت بیخیال مورد مربوطه بشم. کاریش نمیشه کرد. همه چیز اون مدلی که ما میخواییم نیست.
اوخ خدا بدجوری سردم شد. خیلی خیلی سردم شده. تا مادرم برسه بخزم زیر پتو واقعا حس میکنم یخ زدم. تا بعد.

اولین کسی باشید که این پست را میپسندد.

پسندیدن

نپسندیدن