دوباره در خونه.

بعد از ظهر جمعه. خونه. آخ خدایا خونه! هیچ کجا واسه من خونه نمیشه. این خونه این4دیواری این فضا این هوا تمامش. آخ خدایا ازم نگیرش!
مادرم خوابه. پنجره ها بازن. نسیم ملایم با صداهای بیرون که به خاطر تعطیلی جمعه خیلی زیاد نیستن. ای کاش میشد واسه نوشتن و منتقل کردن این حس نه صدای سیستم لازمم بود نه زدن دکمه های این کیبورد. روی تختم ولو شدم. نسیم میاد. خودم رو سپردم به سکوت و به نسیم و به لحظه ها. بدون فکر فردا. بدون گیر دادن به تمام سوالهای بی جوابی که همه جا همراهم هستن. فقط من و نسیم و فضای آشنای خونه.
این لحظه صدای سیستمم میاد و من باید روی کیبورد بچرخم. کاش میشد با ذهن نوشته رو منتقل کرد! اشباعم از رفقای نامجازم. الان نمیخوامشون. اشباعم از همه چیز. لحظه ها سوار نسیم آروم بادسواری میکنن و من خودم رو رها کردم روی این تخت آشنا و در این فضای آشنای آرام.
عادت مثبتی نیست که نمیتونم در سکوت خیلی دووم بیارم. سکوت واقعا خوبه ولی نمیفهمم واسه چی من خیلی نمیتونم درش نفس بکشم. واقعا دلم میخوادش. مثل اشتیاق موندن زیر آب به مدت طولانی که نمیتونی بدون ماسک اکسیژن برآوردهش کنی. کاش میتونستم! این سکوت حیفه. کاش میشد نشکنه!
دلم1وان میخواد. کاش اینجا جا میشد! واقعا دلم میخوادش! راهی واسش پیدا نمیکنم. اینجا رو بدون وان هم به شدت دوست دارم ولی ای کاش1وان اینجا جا میشد! خب همه چیز رو نمیشه1جا داشت. این یکی بمونه واسه نق زدنهای من.
در ارتفاعات خوش گذشت. جات خالی. ولی اینجا1چیز دیگه هست. اینجا با همه چیزش. هرچند فردا باید برم سر کار و از فردا دیگه تعطیلات بلند مدتی فعلا نیست که منتظرش باشم و… هی! بیخیال. من در خونه ام. خونه! دنیای شخصی خودم! وای خدا این عالیه!
خدایا1چیزی به موتور مخ من وصل بشه ترجمه کردنم سریع بشه این رو سریعتر تمومش کنم دیگه! از یواش رفتن خوشم نمیاد. میخوام زودتر جمعش کنم نمیشه. چه طولانی هم هست! وووییی! به نظر خودم که تا اینجاش خیلی بد کار نکردم. کاش سریعتر جمع بشه! همچنان وووییی!
کلی چیز و کلی توصیف از کلی حس داشتم ولی الان باقیش یادم رفت. مادرم بیدار شد. باید یواش یواش بلند شم. چایی و زندگی و همه چیزش. ولی برمیگردم. باز میام و باز مینویسم و باز منتظر اتفاقات کوچیک و درخشانی میشم که عاقبت میرسن و من از انتظار رسیدنشون و از پیش اومدنشون عشق میکنم. ساعت داره میره طرف4عصر. انتشار این هم بمونه واسه بعد الچایی. تا بعد.

اولین کسی باشید که این پست را میپسندد.

این نوشته در دسته‌بندی نشده ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

لطفا پاسخ معادله ی امنیتی را در کادر بنویسید. *