بسیار عجولانه

10 دیدگاه دربارهٔ «بسیار عجولانه»

1. مینا می‌گوید:

   شنبه, 31 فروردین 98 در 9:18 ق.ظ

   سلام خخخخخ اگه اشتباه نکنم من اون یه نفرو میشناسم خودمم اونجا بودم. و به شدت این واکنشتونو حدس میزدم و یادمه توی دلم چه قدر خندیدم. و تعجب کردم که چیزی نگفتین و سکوت کردین.
   منم یه چند وقتیه تصمیم گرفتم بیشتر حواسم به سلامتیم باشه. پیش از این اطرافیانم خیلی بهم میگفتن ولی من گوش نمیدادم. عادت بدی دارم که اول خودم باید به یه چیزهایی برسم و انجامش بدم گاهی خیلی بهای تلخیم پای همین رفتارم دادم ولی واقعا دست خودم نیست این کار.
   تصمیم گرفتم یه مقدار وزن کم کنم. دقیقا منم با تشویقها هم حتی مشکل دارم. جالب اینه که قبل از این پروسه هر چی میخواستم بخورم بهم میگفتن نخور و حالا کمی داره برعکس میشه. واقعا آدما عجیبن.
   به شدت براتون آرزوی موفقیت میکنم

   پاسخ
   • پریسا می‌گوید:

     دوشنبه, 2 اردیبهشت 98 در 11:31 ب.ظ

     سلام مینای عزیز. چه بدجنسه میگه توی دلم خندیدم من چیزی نمونده بود لبه این فسقل رو بشکنم از بس فشارش دادم این داشت می خندید. می نویسم به حساب.
     تجربه عملی و شخصی. آخ از دست این لعنتی! هرچی سعی کردم ترکم بشه نشد که نشد. جهانی بهم بگن تا خودم پدرم شخصا درنیاد به راه نمیام که نمیام. همه منتظر بودن از سن نوجوونیم بگذره درست بشم. نشدم. گفتن سنش بالا میره درست میشه. نشدم. گفتن روی40دیگه درست میشه. نشدم. نمیشم. تجربه از نصیحت بیشتر واسم جواب میده. سر همین هم کلی بلا سرم اومده و میاد ولی، … دست خودم نیست چیزی که نمیشه نمیشه.
     آخ وزن وزن من هم گرفتم زیاد هم گرفتم. الان6ماه شده تردمیلم شکلم رو ندیده. عوضش گرفتار پرخوری عصبی شدم و روز پرهیز می کنم و برعکس شب به سرم می زنه و واسه فرار از استرس های عوضی میرم هرچی دستم می رسه می خورم و باز می خورم و دلدرد میشم و باز می خورم و دلدردم شدید میشه و از دردش استرس یادم میره و این هر شب تکرار میشه و هر دفعه که حالم عوضی میشه میگم آخ فردا شب دیگه انجامش نمیدم ولی فردا شب که قرص های سبز کوچولوم جواب نمیدن باز من هستم و یخچال و هرچی که بشه خوردش. زمان هم ندارم شبیه گذشته تردمیل بزنم و در نتیجه اصلا طرف ترازو نمیرم. می دونم این واسم خطرناکه ولی به خدا عمدی نیست واقعا نمی دونم چه مدلی از دستش خلاص بشم. خوردن هام از گرسنگی نیستن و صبح فردای هر شبی که این مدلی سپری می کنم اعصابم از دست خودم خورد میشه. اگر این داستان آیلتس رو زنده پشت سر بذارم کلی کار دارم با زندگی. کلی زندگی دارم که کنم. خدایا تموم بشه!
     آدم ها عجیبن. موافقم. کلا یا این جماعت برعکس هستن یا من و تو و شبیه هامون. زمان هایی که خیلی می خورم نصیحت می کنن که پریسا نکن خطرناکه و چه و چه. و درست شبی یا روزی که خودم رو نگه می دارم کمربندها رو سفت می کنن که متقاعد بشم حالا امروز رو لازم نیست خودت رو اذیت کنی. ببین نه که اصلا کنارش بذاری. میزانش رو کم کن و باز هم چه و چه. این فقط در مورد خوردن نیست که ای کاش بود! چیزهای بزرگ تر از این موضوع فسقلی هست که این جماعت باهاش گرگ بازی می کنن. بیخیال. عاقلن دیگه. بلد نیستن زندگی رو. طفلک ها!
     ممنون از آرزوهای قشنگت که همیشه باهامه و شبیه1دسته پروانه دور سرم می چرخن. مینا دلم واسه تردمیل و واسه پرهیزهام و واسه هنرهام و واسه کل زندگی تنگ شده. کاش بشه که زودتر برگردم بهش!

     پاسخ
2. مینا می‌گوید:

   شنبه, 31 فروردین 98 در 9:22 ق.ظ

   راستی من دارم دوباره تکبالو از اولش میخونم. بعضی وقتا خوندنش خیلی کیف میده جدی میگم.
   به امید این که یه روزی دوباره ببینمتون و هی بابت نوشتن ادامش بهتون گیر بدم. شکلک بدجنسی

   پاسخ
   • پریسا می‌گوید:

     دوشنبه, 2 اردیبهشت 98 در 11:38 ب.ظ

     وووییی نه تکبال نه! به جان خودم به پر این کفتره حساسیت دارم همین اسمش که میاد شروع می کنم به جوش زدن. ولی خخخ گاهی بدم نمیاد1دفعه دیگه یواشکی بخونمش. و باز هم ولی الان اگر می نوشتمش یا نمی نوشتمش یا خیلی چیزهای دیگه هم داشتم که داخلش بنویسم. گفتنی هایی که نگفتم. یعنی ننوشتم. نمی خوام دستکاریش کنم. بذار همین مدلی که هست بمونه. حس می کنم حتی اگر با دستکاری کامل تر هم بشه1جورهایی دست خورده میشه و دلم این رو نمی خواد. گاهی دلم می خواد واقعا عطر جنگل سرو رو حس کنم و دلم واسه خوندن این مزخرفی که نوشتم تنگ میشه. ولی به جان خودم ادامه دادنش رو نیستم. وویی باز مورمورم شد من رفتم1پتو پیدا کنم بخزم زیرش.

     پاسخ
3. ابراهیم می‌گوید:

   یکشنبه, 1 اردیبهشت 98 در 9:07 ق.ظ

   خوب نخون کی مجبورت کرده بخونی…. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . خخخخخخخخخخ خخخخخخخخخخخ خخخخخخخخخخ خخخخخخخخخخخ خخخخخخخخخخ خخخخخخخخ خخخخخخخخ
   حالا جرات داری اصبی شو تا اصبی شم و داستانای بعدش خخخخ.
   اومدم کمی اذیتت کنم و بعد بهت امیدواری بدم که یه ماه دیگه خرداده و کمی از فشارات کم میشه و البته بعدشم کمی حالتو بگیرم وبگم البته چهار ماه بعدش دوباره پایزه بعد دوباره بهت امید بدم که نه ماه بعد دوباره خرداده بعد دوباره حال گیری کنم و بگم بعد چهار ماه دیگه پاییزه بعد دوباره امید بدم که نه ماه بعد خرداده و چهار ماه بعد پاییزه و سر گیجه و قش و آب قند و اینا واسه تو و خندشم واسه من و مینا خانم که از تکبال گفتن و حالا تو جیق بکشی و ما بخندیم هی داد بزن ما بخندیم هی حرص بخور ما بخندیم.
   حالا تصمیم کبری گرفتیم جدی شویم. پریسا بزن درو کن و برو جلو ما هم کنارتیم و مطمئنم که میتونی و میری.
   تازه خرداد تو راهه و این مثبته.
   چیزه ولی چهار ماه بعدش مهر میاد هاااااااااآآاااآآآآاآآا ولی ناراحت نشی که نه ماه بعد دوباره خرداد میاد.
   راستی من دوبار تکبال رو خوندم. وسط درسات چند خطی هم از اون بیچاره بنویس تا بفهمیم عاقبتش چی شد.
   در ضمن ارشد هم عقب افتاد و استرس هم اومد تو رمضان و وااااااآآآاااااااایییییییی
   چیزه این شد یه پست من برم که دیر شد
   شاد باش همیشه.
   راستی سلام

   پاسخ
   • مینا می‌گوید:

     یکشنبه, 1 اردیبهشت 98 در 9:23 ق.ظ

     سلام آقا ابراهیم. اگه ممکنه یه ایمیلی راه ارتباطی چیزی از خودتون به من بدید متشکر میشم هیچجا پیداتون نکردم گفتم اینجا بگم. درباره اذیت کردن پریسا هم به شدت موافقم و هستم.

     پاسخ
   • پریسا می‌گوید:

     دوشنبه, 2 اردیبهشت 98 در 11:46 ب.ظ

     یعنی خداییش الان من بزنم نصفت کنم کاملا رواست. امیدواری دادنش رو تماشا کن. بابا پاییز رو ول کن وویی نه ول نکن این پاییز که بیاد من شاید لازم بشه مرخصی بدون حقوق بخوام اوضاع درسیم پاییزی که میاد وحشتناک سنگین میشه و هی آب قند دوست ندارم واقعا ازش بدم میاد و وویی استرس من گشنمه خوردنی می خوام البته جز آب قند.
     تو این کوفتی رو2دفعه خوندی؟ عجب حوصله ای داری به خدا!
     عاقبتش که چیزی نشد رفت که بره دیگه ولی نه وایستا طبق آخرین آماری که ازش داشتم رفته لا به لای شاخه های همون سرو اولی زیر برگ هاش قایم شده معلوم نیست چیکار داره می کنه هر کسی هم طرفش میره پرهاش رو شبیه بادکنک پوش میده و به جای شمشیر واسه طرف نوک می کشه. خلاصه اینکه من طرفش نمیرم خودت برو عاقبتش رو از خودش بگیر اگر جرأت داری و چشم و چارت هوای نوک کفتری کرده.
     دلواپس ارشد نباش دشمن عزیز. عقب رفتنش رو بذار به حساب مهلت بیشتر که داده شد بهت تا آماده تر باشی. ازش رد میشی. توکل به خدا کن و فقط برو. درست میشه.
     عه راستی علیک سلام.

     پاسخ
4. پریسا می‌گوید:

   دوشنبه, 2 اردیبهشت 98 در 11:52 ب.ظ

   وویی چی نشی مینا اونجا کجا بود کامنت زدی جواب ابراهیم رفت این بالا یعنی اون پایین حالا چیکارش کنم؟ اصلا به من چه حالا که این مدلی شد حقشه تا این باشه به من نخنده!
   یعنی خودتون2تا مشورت کنید به نتیجه برسید بگید بطری رو اول به کدومتون بزنم؟ میگم میشه1مدلی وایستید من با1ضربه قوی1دونه بطری بزنم جفتتون رو بترکونم؟ اون اذیت می کنه این تأیید می کنه. عجب داستانیه.
   هی ابراهیم راه ارتباطی بهش نده این مینا رو اذیت کن هی بگرده هی بگرده پیدات نکنه هی مینا از این ابراهیم راه ارتباطی نگیر بذار هی بخواد بهت راه ارتباطی بده هی بخواد هی بخواد اذیت بشه بخندم و جفتتون هی دور خودتون بچرخید و همدیگه رو بچرخونید و آخرش سرگیجه بگیرید و کله جنگی به هم بزنید و ولو بشید1طرف و جیغ بکشید من بخندم اینقدر خوبه!
   اوخ نصفه شب شد درسم هم موند وویی درس من خوردنی می خوام برم چیزه نمی دونم کجا برم فعلا فقط برم وویی خوردنی.

   پاسخ
5. حسین آگاهی می‌گوید:

   دوشنبه, 11 شهریور 98 در 4:37 ب.ظ

   سلام.
   من که مطمئن هستم شما به نتیجه ای که میخواید می رسید بنابر این نه تشویق می کنم و نه تضعیف روحیه تون می کنم فقط شک ندارم که نتیجه ی تلاش هاتون رو می بینید.

   پاسخ
   • پریسا می‌گوید:

     دوشنبه, 18 شهریور 98 در 6:45 ق.ظ

     سلام دوست من. بدجوری سخت شده. گاهی واقعا حس می کنم از تصور روز امتحان بیمار میشم. خدا فقط خدا فقط خدا!

     پاسخ