سلام.
از نظر حال و احوال چطورید؟
امیدوارم20باشید.
من بد نیستم. البته دروغ چرا؟ 20نیستم ولی فعلا از مرز10رد شدم و در حال حاضر تجدید نیستم تا بعد برم طرف20.
شاید به این سادگی احوالم20نشه ولی نه خیال دارم تجدید شم نه مردود. شما چطور؟
خوب، جوابش کاملا شخصیه. پس به خودتون جواب بدید.
روز عصای سفید23مهر پیشاپیش به تمام دوستان نابینا مبارک.
بهم نخندید ولی من فلسفه این همه سر و صدارو هیچ وقت نفهمیدم. سر در نمیارم که چرا باید این روز به نام ما نابینا ها باشه و بهمون تبریک بگن.
من1نابینا هستم و با این حال هیچ وقت به تبریک هایی که به مناسبت این روز واسهم میاد جواب نمیدم. نه این که دلم نخواد، انگار جوابی واسهش پیدا نمی کنم که بدم. نمی فهمم تبریک واسه چی؟
23مهر روز عصای سفیده. روز نابینا. روز من و باقی نابینا های مثل من. روزی که بهمون تبریک میگن، برامون جشن می گیرن، سخنرانی می کنن، به بینا های حاضر در برنامه ها یادآوری می کنن که ما چقدر توانایی داریم و…
خوب، تمام این ها برای چی؟
اگر از من بپرسید میگم این حرفها به جایی نمی رسه. ما باید خودمون خودمون رو به بینا ها و به خودمون ثابت کنیم. اون ها باید ببینن که ما توانا هستیم نه این که توی سخنرانی ها و اشعار بشنون. از وقتی من یادمه این جشن ها و سخنرانی ها و شعرها بوده ولی همچنان بینا ها اونقدر که می خوایم باورمون ندارن. می دونید واسه چی؟ واسه این که خودمون هنوز خودمون رو باور نکردیم. باید باور کنیم که می تونیم و باید بتونیم.
البته بعضی از ما فعل خواستن و توانستن رو بد صرف می کنیم. باید در کنار باورمون واقعبین و منطقی باشیم. بعضی چیزها واقعا از دست من به عنوان1نابینا برنمیاد و کاریش هم نمیشه کرد. من شخصا ترجیح میدم با اصرار به انجام کاری که واقعا کار من نیست خودم رو در نگاه دیگران و در باور خودم شبیه…ها جلوه ندم و در عوض تمرکز و توانم رو بذارم سر موفقیت در اموری که بدون دیدن هم میشه درش تا هر جا که1بینا می تونه پیش بره و حتی بیشتر و پیشتر از اون پیش رفت و پیروز شد. اینطوری دیگه نه شعر لازمه نه سخنرانی و نه یادآوری در میان برنامه هایی که فقط1روز در سال به نام ما اجرا میشه. چون اون زمان دیگه من خودم نشونه زنده و حاضر توانایی1نابینا هستم و نمیشه انکارم کرد.
البته من هر زمان که بتونم به جشن عصای سفید میرم و دوستان و آشنا ها رو می بینم و حسابی مجلس رو شلوغ می کنم و بهم خوش می گذره. ولی اگر ازم بپرسن نظرت چیه میگم که ای کاش ماجرا طور دیگه ای بود.
همیشه در این روز با خودم آرزو می کنم که ای کاش می شد بتونم به عنوان1انسان کاری کنم.کاری که بزرگ و با ارزش باشه. اینقدر بزرگ و با ارزش که بشه1روز رو به نامم زد و به خاطرش1روز رو به نام تمام همنوع هام زد.
این خیلی آرمانیه ولی ای کاش دست های من اینقدر توانا بودن که می شد.
ای کاش توی تقویم هایی که هر روز سال به نام1دسته و1نفر سند خورده روز انسان هم داشتیم.روزی که انسان ها انسانیت خودشون رو ثابت می کنن. ای کاش می شد انسان کاری کنه.کاری بزرگ و با ارزش. اینقدر بزرگ و با ارزش که بشه1روز رو به نامش زد. فرقی نمی کنه اون من باشم یا تو دوست عزیز. فقط کافیه طرف انسان باشه. شاید کار به این بزرگی برای1دست زیادی بزرگه و باید همه با هم باشیم.
من می خوام این23مهر برام1نقطه شروع باشه. نقطه آغاز تلاشم برای نزدیک تر شدن به معیارهای انسان بودن.
شاید توی تمام عمرم موفق نشم کار بزرگی کنم ولی همینقدر که انسانیتم در درونم زنده بمونه و قوی تر بشه از نظر من خودش1کار بزرگه. چون نتیجه های بسیار درخشانی پشت سرش داره.
بیاید با هم شروع کنیم. مطمئنم که با هم بهتر پیش میریم و موفق تر هستیم.
حالا نگید باز از این چیزها نوشتی. چیکار کنم؟ ازم حرف دل خواستن و این واقعا حرف دل امروزم بود و هست.
با تمام این حرف ها من امسال میرم به مراسمی که1روز زودتر یعنی22مهر در شهرستان ما برگزار میشه و دلم می خواد حسابی به خودم و اطرافیانم خوش بگذره. این وسط اگر اتفاق جالبی که ارزش گفتن داشته باشه بی افته که خیلی خیلی دلم می خواد بی افته در1پست بی موقع و زود هنگام اینجا می ذارم و واسه شما هم تعریف می کنم. ای کاش همچین چیزی پیش بیاد. عاشق اتفاق های گفتنی و غافلگیری های با حالم.
اتفاقی بی افته یا نی افته من منتظرم. من اصولا همیشه منتظرم. منتظر1چیز مثبت. هر چیزی که بتونم باهاش به خودم و باقی اطرافیانم یادآوری کنم که زندگی قشنگه. می تونه1وعده ملاقات با1دوست عزیز در چند روز آینده باشه یا1گردش چند ساعته کوچیک و خودمونی با دوست ها یا هر چیز کوچیک و شاید هم بزرگ دیگه. فقط کافیه چیزی باشه که پیش اومدنش شادم کنه.
زندگی همین اتفاق هاست دوست من. همین انتظارهای شاد و همین لبخند های کوچیک که می تونن قهقهه های بزرگ و دسته جمعی بشن. باور کن و امتحانش کن.
ایام به کام.
دیدگاه های پیشین: (3)
شنبه 20 مهر 1392 ساعت 21:50
عاللی
پاسخ: ممنونم.
شنبه 27 مهر 1392 ساعت 10:58
سلام خانومی منم مثل تو هر کی عصای سفید رو بهم تبریک میگفت واقعاً نمیدونستم چه جوابی بهش بدم راستی مرسی که بهم سر زدی منم همیشه مزاحمت میشم و مهمان دنیای قشنگتم
پاسخ: سلام سارای عزیز. هر زمان دلت خواست بیا بهم سر بزن دوست من. خوشحالم می کنی خیلی زیاد. من هم که همیشه وسط پر پرواز در گردشم. راستی چه قشنگ می نویسی. مدل و موضوعات قلمت رو دوست دارم. عصای سفید و تبریکات اطراف. خدارو شکر تموم شد تا سال بعد. حالا1سال وقت دارم فکر کنم سال آینده در جواب تبریکشون چی بگم. مطمئنم که پیدا می کنم. ایام به کام.
یکشنبه 28 مهر 1392 ساعت 21:50
سلام خسته نباشی و ممنون از مطلب جدیدت تو متنت که نوشتی هربرت جرج ویلز نشناختم اول ولی توی لینکت فهمیدم که منظور همون اچ جی ولز هست مجددا تشکر بابت کتاب خوبت برات آرزوی موفقیت دارم درپناه حق
پاسخ: سلام دوست عزیز من. پارسال دوست امسال آشنا. چه خبر از درس؟ خوب پیش میره؟ بله احتمالا خوب پیش میره. همت که باشه خیلی مشکل ها می ذارن در میرن. چقدر خوشحال شدم امشب اینجا دیدمتون. دلم تنگ شده بود. ممنون به خاطر آرزو های با ارزشی که برام کردید. ارزششون چندین برابره وقتی از طرف1آشنای عزیز باشه. امیدوارم ایام خیلی زیاد به کامتون باشه و همیشه همینطور بمونه. موفق باشید دوست من.
